Το βράδυ της Παρασκευής 29/7/16 ως Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας προχωρήσαμε σε μια σειρά παρεμβάσεων στην περιοχές πάνω από 5 σταθμούς Μετρό των γειτονιών μας.

Αφορμή υπήρξε η κατασταλτική επίθεση του κράτους σε 3 καταλήψεις στέγασης μεταναστών στην Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα της Τετάρτης 27/7/16, με την εκκένωση του “Ορφανοτροφείου” (το οποίο και κατεδαφίστηκε), της κοινότητας “Hurriya” και του “Μανδαλίδειο” και τη δίωξη δεκάδων αγωνιστών που συνελήφθησαν. Τα 3 αυτά κτίρια ανήκαν στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, σε ιδιώτη και στο ΑΠΘ, αντίστοιχα.

Στο πλαίσιο της παρέμβασής μας αυτής στους σταθμούς Μετρό Άγιος Ιωάννης, Δάφνη, Άγιος Δημήτριος – Αλέξανδρος Παναγούλης, Ηλιούπολη και Ελληνικό, γράφτηκαν συνθήματα με σπρέι, πετάχτηκαν τρικάκια και κολλήθηκαν αφίσες, 2 σχετικές πρόσφατες αφίσες του Συντονισμού με κεντρικό σύνθημα “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” (κλικ εδώ)  η μία και “ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” (κλικ εδώ) η δεύτερη, καθώς κι ένα ακόμα νέο σχετικό αφισάκι της “απόπυρας” (κλικ εδώ).

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
που συνελήφθησαν στο πλαίσιο της κατασταλτικής επίθεσης στις 3 καταλήψεις στέγασης μεταναστών στη Θεσσαλονίκη

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας
[ Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη / Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού / Απόπυρα – αναρχική συλλογικότητα στην Ηλιούπολη / Αναρχική συλλογικότητα Parekura / Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη]
https://sakana.espivblogs.net

Παρακάτω παραθέτουμε φωτογραφίες από την όλη παρέμβαση και τις αφίσες που κολλήθηκαν:

Αφίσες που κολλήθηκαν :

Μάης-Ιούνης 2016

Την Παρασκευή 3/6 πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό άλσος Δ. Κιντής στην Ηλιούπολη εκδήλωση με θέμα τους αγώνες ενάντια στα κέντρα κράτησης, μέσα και έξω από τα κελιά, και την δυναμική της αλληλεγγύης. Η εκδήλωση οργανώθηκε από τις συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας, συμμετείχε ενεργά με τοποθέτηση η συνέλευση των Αλληλέγγυων Κρατουμένων στα Νότια ενώ παρενέβησαν τόσο οι έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, όσο και μετανάστες-στριες πρώην κρατούμενοι-ες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και το αντίστοιχο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.
Η εκδήλωση άνοιξε με μια σύντομη αναδρομή στο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο που χτίστηκαν τα κέντρα κράτησης καθώς και στις κατά καιρούς αιχμές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, παρουσιάστηκε ένα μίνι χρονικό των κινητοποιήσεων και των αγώνων γύρω από το κέντρο κράτησης Ελληνικού από το 2011 ως και σήμερα. Τέλος, η εισήγηση έκλεισε με μερικά ανοιχτά ερωτήματα ώστε να ανοίξει η συζήτηση. Τα ερωτήματα αφορούσαν την σημασία της αλληλεγγύης και της αμφίδρομης ενθάρρυνσης μεταξύ των «μέσα» και των «έξω», τους τρόπους που οι ίδιες οι έγκλειστες μετανάστριες αντιλαμβάνονται τον αγώνα, οργανώνονται και συντονίζονται μεταξύ τους, τις ανοιχτές προκλήσεις του κινήματος σε σχέση με τον αγώνα για το γκρέμισμα των κέντρων κράτησης σε συνδυασμό με την στήριξη των μεταναστριών κατά την διάρκεια της κράτησής του αλλά και μετά.
Στη συζήτηση πρώτες τοποθετήθηκαν οι μετανάστριες μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Για περίπου 1 ώρα, 8 έγκλειστες μετανάστριες πήραν τον λόγο περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Συνολικά κρατούνται γύρω στις 50 μετανάστριες σε ανυπόφορες συνθήκες με ζέστη και κρύο ανάλογα την εποχή, χωρίς αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όπου «για όλες τις ασθένειες δίνονται depon» όπως παραδειγματικά αναφέρθηκε. Στα αιτήματα τους για γιατρούς ή για μεταφορά σε νοσοκομεία, εισπράττουν μόνο αδιαφορία και προσβολές. Όλες οι μετανάστριες ανέδειξαν την άθλια συμπεριφορά των ανθρωποφυλάκων οι οποίοι «μας συμπεριφέρονται σα ζώα» ενώ ανέφεραν επανειλημμένως ότι όλες βρίσκονται μέσα επειδή απλά δεν είχαν χαρτιά και όχι επειδή έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ανέφεραν μια σειρά αυθαιρεσιών πχ. την άρνηση των μπάτσων να παραβρεθεί μετανάστρια σε προγραμματισμένη συνέντευξη για άσυλο χωρίς να την ενημερώσουν καν τον λόγο. Μάλιστα, τόνισαν ότι αναγκάζονται να κάνουν όλες τις δουλειές εντός του κέντρου κράτησης χωρίς όμως να μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης τους. Ιδιαίτερα στάθηκαν στις εξευτελιστικές πρακτικές σωματικού ελέγχου που υιοθετούν οι ανθρωποφύλακες («σκύψε-βήξε»), στον περιορισμένο προαυλισμό τους σε ένα μέρος όπου «έχει παντού τσιμέντο και μόνο αν κοιτάξεις ψηλά βλέπεις τον ουρανό», στην πίεση που δημιουργεί η άγνοια και η αναμονή χωρίς αποτέλεσμα γύρω από το ζήτημα των χαρτιών με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να εξαντλούνται ψυχολογικά. Σαφής αναφορά έγινε και στις απάτες που στήνουν διάφοροι δικηγόροι-καθάρματα που ζητούν μερικές χιλιάδες ευρώ για να αναλάβουν τις υποθέσεις τους και γίνονται άφαντοι. Επίσης, αναφέρθηκε και η άθλια στάση των υπαλλήλων της ΜΚΟ Praxis οι οποίοι επανειλημμένως παίζουν ρόλο πυροσβέστη των εντάσεων και των διεκδικήσεων που δημιουργούνται εντός του κέντρου κράτησης από τις έγκλειστες μετανάστριες. Πιο συγκεκριμένα, ενώ τους ενημερώνουν για «νόμους που δεν υπάρχουν» παράλληλα επιχειρούν να αποδείξουν ότι οι αγώνες των μεταναστριών είναι ανώφελοι και τους συμβουλεύουν να κάνουν υπομονή για 18 μήνες. Τέλος, οι μετανάστριες στάθηκαν ιδιαίτερα στη βοήθεια και την επικοινωνία από τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες. Ουσιαστικά, ανέφεραν ότι αποτελούν την μόνη πηγή ενημέρωσης γύρω από τα δικαιώματά τους και συμπαράστασης στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι ίδιες. Στάθηκαν στην αρχική δυσκολία επικοινωνίας λόγω γλώσσας αλλά και συνθηκών στα επισκεπτήρια (με χαλασμένο τηλέφωνο, με τζάμι ανάμεσα και υπό την αδιάκριτη παρουσία των μπάτσων) καθώς και στην σταδιακή ανακάλυψη κοινών κωδικών επικοινωνίας ώστε να υπερβούν τις δυσκολίες αυτές. Σε όλες τις τοποθετήσεις των μεταναστριών μεταφέρθηκε με ιδιαίτερα ζωηρό τρόπο να διεκδικήσουν χαρτιά και ελευθερία, «μόνιμα, όχι προσωρινά, για να μπορούμε να ζούμε και να δουλεύουμε μαζί».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε σύντροφος από τους «Αλληλέγγυους-ες κρατουμένων στα Νότια». Αρχικά, περιγράφηκε η επίμονη και επίπονη προσπάθεια να κατακτηθεί το έδαφος της επικοινωνίας και του εμπιστοσύνης μεταξύ κρατουμένων και αλληλέγγυων. Ουσιαστικά, μετά από 10 μήνες συνεχών επισκεπτηρίων και επαφών με τις μετανάστριες, η συνέλευση των αλληλέγγυων κατάφερε να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο κέντρο κράτησης, ποιες είναι αυτές οι γυναίκες με τις οποίες συνομιλούν, για ποιο λόγο βρίσκονται στο κέντρο κράτησης και τι αντιμετωπίζουν. Τα εμπόδια πολλά: ο διαχωρισμός ντόπιων-μεταναστών λόγω γλώσσας και κώδικων επικοινωνίας, ο διαχωρισμός εντός των κρατουμένων (status, καταγωγή κ.α). Μέσα όμως από την καθημερινή επικοινωνία κα υλική στήριξη καταφέρθηκε το χτίσιμο της εκατέρωθεν εμπιστοσύνης παρόλο που η σύνθεση του κέντρου κράτησης αλλάζει συχνά. Αν και τα επισκεπτήρια ξεκίνησαν το Νοέμβρη του 2014, μόλις  1ο 10 μήνες μετά, υπήρξε η πρώτη διεκδικητική χειρονομία από τις μετανάστριες με μια αποχή συσσιτίου λόγω παράτασης της κράτησης μιας εξ αυτών. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε και η 1η παρέμβαση έξω από το κέντρο κράτησης. Συμπερασματικά, οι αλληλέγγυοι μοιράστηκαν την εκτίμηση ότι οι «ντόπιοι» μπορούν να δημιουργήσουν τον απαραίτητο χώρο ώστε οι αόρατοι να μπορέσουν να σπάσουν την απομόνωσή τους και να εκφραστούν/διεκδικήσουν ενώ παράλληλα, κρίθηκε ως εξαιρετικά σημαντική η παρουσία των αλληλέγγυων δίπλα σε κάθε πρωτοβουλία των κρατουμένων. Παράλληλα, εκφράστηκε προβληματισμός γύρω από την αίσθηση του ωφελιμισμού που δημιουργείται πολλές φορές στη σχέση μεταξύ κρατουμένων-αλληλέγγυων η οποία δεν βοηθά την ανάπτυξη ειλικρινών αλληλέγγυων σχέσεων. Μέσα από την επαφή ντόπιων-μεταναστριών, έχει κατακτηθεί από κοινού μια πλούσια εμπειρία αγώνα, οι απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης, η εξοικείωση με τρόπους και μέσα διεκδίκησης, η ανάδειξη του λόγου των μεταναστριών καθώς και μικρές υλικές νίκες με μεγάλη σημασία για την καθημερινότητα των μεταναστριών όπως πχ. να μην κλειδώνονται το βράδυ τα κελιά, η ύπαρξη ζεστού νερού κ.α.
Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, προβλήθηκε ένα μικρό video  που καταγράφει την μέχρι τώρα πορεία των κινητοποιήσεων ενάντια στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και των αγώνων των μεταναστριών σ’ αυτό. Η συζήτηση συνεχίστηκε με συλλογικές παρεμβάσεις από τις συλλογικότητες του Συντονισμού καθώς και ατομικές παρεμβάσεις από συντρόφους-ισσες. Μερικά από τα πεδία προβληματισμού στα οποία πολλές τοποθετήσεις συναντήθηκαν (απαντώντας και με διαφορετικό τρόπο ίσως) είναι η σημασία των μερικών αγώνων πλάι στο ξεδίπλωμα συνολικότερων προταγμάτων, οι εμπειρίες επαφών με μετανάστες-στριες σε γειτονιές της Αθήνας και οι προσπάθειες συλλογικής συνάντησης και έκφρασης απέναντι σε κοινά προβλήματα ντόπιων-μεταναστών, η σημασία των αγώνων ενάντια στα κέντρα κράτησης σε μια περίοδο όπου γκρεμίζεται απότομα η αφήγηση της «φιλοξενίας» από πλευράς κρατικής διαχείρισης, οι πολιτισμικές/γλωσσικές ιδιαιτερότητες άλλοτε ως εμπόδιο και άλλοτε ως πλούτος στην προσπάθεια επικοινωνίας με ομάδες μεταναστών, η σημασία των δομών φιλοξενίας/αλληλεγγύης ντόπιων-μεταναστών, η προοπτική του αγώνα ενάντια στο κέντρο κράτησης Ελληνικού κ.α. Ουσιαστικά, η συζήτηση μας βοήθησε να μοιραστούμε με πιο οργανωμένο τρόπο τις μέχρι τώρα εμπειρίες μας και να εξάγουμε από κοινού μερικά χρήσιμα συμπεράσματα ώστε να ξαναχαράξουμε με περισσότερη ευκρίνεια τα μονοπάτια για την συνέχεια των αγώνων μας. Κοινό συμπέρασμα όλων ότι ο αγώνας ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών συνεχίζεται.

Εισήγηση Συντονισμού

Βίντεο:

[vsw id=”175362138″ source=”vimeo” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Συνομιλία με μετανάστρια πρώην κρατούμενη στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και μετανάστη πρώην κρατούμενο στην Αμυγδαλέζα:
[vsw id=”176456597″ source=”vimeo” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Τηλεφωνική επικοινωνία με κρατούμενες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού:
[vsw id=”176456596″ source=”vimeo” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Κάλεσμα που μοιράστηκε πριν την εκδήλωση στην πλατεία Ηρώων δίπλα στο δημοτικό άλσος Δ. Κίντης

Φωτογραφίες :

Ο αγώνας μέσα και έξω από το κέντρο κράτησης μεταναστριών στο Ελληνικό συνεχίζεται (ενημέρωσεις, παρεμβάσεις,…) [1]

Ο αγώνας μέσα και έξω από το κέντρο κράτησης μεταναστριών στο Ελληνικό συνεχίζεται (ενημέρωσεις, παρεμβάσεις,…) [2]

Το απόγευμα της Πέμπτης 9 Ιούνη ως Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας προχωρήσαμε σε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στην περιοχή πάνω από το μετρό Δάφνης με κύρια στόχευση την ανάδειξη του αγώνα των έγκλειστων μεταναστριών στο κέντρο κράτησης στο Ελληνικό. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κολλήθηκε η σχετική αφίσα του Συντονισμού, μοιράστηκε η πρόσφατη ανακοίνωσή μας για την εξέλιξη του αγώνα  αυτού, ενώ αναρτήθηκαν πανό και γράφτηκαν σχετικά συνθήματα.

Στη συνέχεια ακολούθησε και νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης στο κέντρο κράτησης, όπου για μια ακόμη ημέρα οι κρατούμενες μετανάστριες προχώρησαν σε δυναμική κινητοποίηση. [ενημέρωση από αλληλέγγυες-ους κρατουμένων στα νότια]

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Το Σάββατο 4/6 στις 7μ.μ 36 κρατούμενες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης του Ελληνικού αποφάσισαν να προβούν σε κίνηση διαμαρτυρίας διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Έβγαλαν στο προαύλιο τα στρώματά τους και αρνήθηκαν να επιστρέψουν στα κελιά, μέχρις ότου ικανοποιηθεί το αίτημά τους. Αίτημα το οποίο εδώ και 2 μήνες διαβεβαιώνονται ότι θα υλοποιηθεί, μόλις τεθεί σε εφαρμογή ο νέος νόμος για τη διαδικασία παραχώρησης ασύλου, που ψηφίστηκε στις 2 Απριλίου και  μεταξύ άλλων προβλέπει το 12μηνο ως ανώτατο όριο κράτησης μεταναστών χωρίς χαρτιά.
Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες της βάρδιας και του διοικητή να τις μεταπείσουν, ειδοποιήθηκε ο ταξίαρχος από την διεύθυνση αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, ο οποίος και προσπάθησε να κατευνάσει το όλο κλίμα, διαβεβαιώνοντάς τες ότι η εφαρμογή του νόμου είναι βέβαιη, απλά θα καθυστερήσει κάποιες ημέρες. Οι διαβεβαιώσεις αυτές δεν κάλυψαν τις μετανάστριες, οι οποίες εξακολούθησαν να μένουν έξω. Στη συνέχεια, ο ίδιος επιχείρησε να συκοφαντήσει το κίνημα αλληλεγγύης, ισχυριζόμενος ότι μετά την απελευθέρωση της Σαναά Τάλεμπ όλοι οι αλληλέγγυοι εξαφανίστηκαν, αλλά και ότι χρηματοδοτούνται, χωρίς να κατονομάζει βέβαια κάποια πηγή. Όταν όλοι οι ισχυρισμοί του διαψευστήκαν από τις κρατούμενες, η απάντησή του ήταν ότι εκείνες δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι ξένες, απειλώντας μάλιστα μερικές εξ αυτών με αυτόφωρο ως υποκινήτριες της κίνησης. Ο εν λόγω κύριος αποχώρησε τελικά υποσχόμενος ότι μέχρι τη Δευτέρα θα έχει εξετάσει το φάκελό τους, αφότου κατέγραψε τα ονόματά τους. Οι μετανάστριες επέστρεψαν στα κελιά τους, επιφυλασσόμενες για τη συνέχιση του αγώνα τους μετά τις εξελίξεις της Δευτέρας. Την επόμενη ημέρα μία εκ των δεσμοφυλάκων προσπάθησε ως αντίποινα να απαγορεύσει τον προαυλισμό, προσπάθεια που ματαιώθηκε από τη δυναμική αντίδραση των μεταναστριών.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η κρατική διαχείριση γύρω από το ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού έχει εξαντλήσει τα «ανθρωπιστικά» της όρια. Παρακάμπτει κατά το δοκούν ακόμη και νομοθετικές δεσμεύσεις γύρω από τη διαδικασία παραχώρησης ασύλου και τις συνέπειες που έχει αυτή όσον αφορά τα όρια της προσωρινής κράτησης των κρατούμενων μεταναστών – μεταναστριών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διαμορφώνει μέρα με τη μέρα ένα καθεστώς εξαίρεσης για όλους αυτούς τους ανθρώπους, καταδικάζοντας τους πλέον σε μια συνθήκη απλής ύπαρξης, χωρίς καμία κοινωνική ή πολιτική αναγνώριση, γεγονός που νομιμοποιεί την οποιαδήποτε μεταχείριση και διαχείριση των ζωών τους.
Οι κρατούμενες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού μέσα από τους πολύμηνους αγώνες τους αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν πρόκειται να ανεχτούν τη νομιμοποίηση αυτού του καθεστώτος. Μέσα από τις απεργίες πείνας, αλλά και την πρόσφατη κίνησή τους διεκδικούν τα αυτονόητα: ζωή, αξιοπρέπεια, ελευθερία. Η αλληλεγγύη μας απέναντι σε αυτόν τον αγώνα είναι αδιαπραγμάτευτη και δεδομένη. Και η αλληλεγγύη αυτή δεν είναι ούτε επαγγελματική ενασχόληση μέσω ΜΚΟ, ούτε τροφοδοτείται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Είναι η αυτονόητη επιλογή θέσης στον πόλεμο που διεξάγεται. Και η θέση αυτή είναι στο πλάι των αόρατων αυτής της κοινωνίας.
Παραμένουμε, λοιπόν, αμετανόητα ανυποχώρητοι δίπλα στις έγκλειστες μετανάστριες στο Ελληνικό, αλλά και σε κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης ανά την επικράτεια. Απέναντι στα ψεύτικα δίπολα νόμιμοι – παράνομοι απαντάμε ότι καμία ζωή δεν είναι λαθραία και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε από κοινού για την κατάργηση κάθε μορφής εγκλεισμού είτε αυτή βαφτίζεται κέντρο κράτησης είτε χώρος φιλοξενίας.

Κατά τη διάρκεια παρέμβασης από αλληλέγγυους την Δευτέρα 6/6 στις 18:00 το απόγευμα έξω από τα κρατητήρια και ενώ οι κρατούμενες είχαν ξαναβγει με τα στρώματα στο προαύλιο περιμένοντας απάντηση για την τύχη τους, 5 μετανάστριες αφέθηκαν ελεύθερες και οι υπόλοιπες αποφάσισαν να ξαναμπούνε στα κελιά τους. Ο αγώνας συνεχίζεται…

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών απο τους πρόποδες του Υμηττού
Απόπυρα – αναρχική συλλογικότητα στην Ηλιούπολη
Αναρχική συλλογικότητα Parekura
Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

εικόνες από την παρέμβαση της Δευτέρας 6/6:

Ενημέρωση για διαμαρτυρία κρατουμένων στο Κέντρο Κράτησης Ελληνικού [από αλληλέγγυες-οι κρατουμένων στα νότια]:

Το απόγευμα της Τετάρτης 20/4 ο Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας προχώρησε σε μαζική παρέμβαση για το μεταναστευτικό ζήτημα με αφισοκόλληση, μοίρασμα κειμένων, πανό, στένσιλ, τρικάκια από το σταθμό μετρό του Νέου Κόσμου και τη γύρω περιοχή μέχρι (μέσω της Βουλιαγμένης) και το σταθμό μετρό Δάφνης.

Από την πορεία στο κέντρο κράτησης μεταναστριών του Ελληνικού (Σάββατο 16/4)

Ως Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας το Σάββατο 16/4 συμμετείχαμε στην πορεία στο κέντρο κράτησης μεταναστριών του Ελληνικού που συνέπεσε με την απεργεία πείνας των έγκλειστων μεταναστριων.

Αφίσα :

Φωτογραφίες :

Το απόγευμα της Τρίτης 12 Απρίλη πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά του Παγκρατίου διαδήλωση αλληλεγγύης στους απλήρωτους εργαζόμενους της ιδιωτικής κλινικής Νέο Αθήναιον. Η πορεία οργανώθηκε και καλέστηκε από την Συνέλευση αλληλεγγύης στους απλήρωτους και απολυμένους των γειτονιών μας ως συνέχεια των κινητοποιήσεων που γίνονται εδώ και 6 μήνες ενάντια στις συνθήκες κάτεργου που κυριαρχούν στην εν λόγω κλινική πλάι στις διεκδικήσεις των εργαζόμενων που σηκώνουν κεφάλι. Το κεντρικό πανό της διαδήλωσης “Κανένα κάτεργο δεν θα μείνει αόρατο. Να δοθούν τώρα τα δεδουλευμένα σε όλους τους εργαζόμενους στο Νέο Αθήναιον” συμπυκνώνει το διττό στόχο της διαδήλωσης: αφενός να σταθεί πλάι στους εργαζόμενους αφετέρου να αναδείξει το αίσχος της απλήρωτης εργασίας και τις συνθήκες κάτεργου στο κοινωινκό περίγυρο της κλινικής, στη γειτονιά του Παγκρατίου. Οι διαδηλωτές εκκινώντας από την κοντινή πλατεία του Caravel κατευθύνθηκαν μέσα από μικρούς και μεγάλους δρόμους του Παγκρατίου προς την κλινική όπου και φώναξαν συνθήματα κατά της εργοδοσίας. Κατά την διάρκεια της πορείας, μοιράζονταν κείμενα της Συνέλευσης, πετάγονταν ενημερωτικά τρικάκια και γράφονταν συνθήματα με σπρέυ. Στην διαδήλωση συμμετείχε και με πανό που ανέγραφε “Τρομοκρατία είναι η απλήρωτη εργασία καμιά ειρήνη με την εργοδοσία. Αντίσταση/Αλληλεγγύη/Αυτοοργάνωση” και οι συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας.

Ο αγώνας για την δικαίωση των εργαζομένων της κλινικής συνεχίζεται.

Απρίλης 2016

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

όταν γκρεμίζει σύνορα, φράχτες, «ανοικτά ή κλειστά» στρατόπεδα συγκέντρωσης, «κέντρα διαλογής και επαναπροώθησης»/ όταν αμφισβητεί την στρατιωτική διαχείριση ολόκληρων πληθυσμών και τον θεσμικό ρατσισμό που την υλοποιεί / όταν προτάσσει την ελεύθερη μετακίνηση των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου ενάντια στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, στην πολεμική θωράκιση των συνόρων, στους κάθε λογής εθνικισμούς

όταν πολεμά τη πηγή των ξεριζωμών: τα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις πολεμικές επεμβάσεις, τις business των μεγαλύτερων ή μικρότερων στρατοκρατών και τις φυλετικές-θρησκευτικές διενέξεις / όταν  προτάσσει την καταστροφή κάθε εθνικής ή υπερεθνικής στρατιωτικής-πολεμικής μηχανής που σκορπά τον θάνατο μέσα από «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις και αντιτρομοκρατικές εκστρατείες / όταν κάνει πράξη την ενότητα και την αδελφοσύνη των λαών ενάντια στους πολιτικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς δυνάστες τους

όταν αντιστέκεται στην παρανομοποίηση των μεταναστών, στην άγρια εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας εκατομμυρίων φτωχών ανά τον κόσμο και την δημιουργία εργατικών εφεδρειών για την παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου/ όταν στέκεται πλάι στους αγώνες των αοράτων αυτής της κοινωνίας: στα εργασιακά κάτεργα, τα κέντρα κράτησης, τους δρόμους των μητροπόλεων. Στις Μανωλάδες, τις Αμυγδαλέζες, τους Άγιους Παντελεήμονες ανά τον κόσμο.

όταν πολεμά τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της «πολιτισμένης Δύσης» και τα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης της Ευρώπης-στρατοπέδου που στοχεύουν όσους αποκλίνουν ή περισσεύουν, κάθε λογής «εσωτερικούς εχθρούς» /όταν οξύνει τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και πολεμά συνολικά την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα

όταν αποκαλύπτει την χυδαιότητα του κρατικού ανθρωπισμού και το άλλοθι της φιλανθρωπίας, τις business των ΜΚΟ και τον μαυραγοριτισμό / όταν στήνει αυτόνομες δομές φιλοξενίας και αλληλεγγύης και προτάσσει την αρμονική συμβίωση ντόπιων και μεταναστών, τους κοινούς αγώνες ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την υλική/πνευματική/ συναισθηματική υποτίμησή μας  από κράτος και αφεντικά.

Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών απο τους πρόποδες του Υμηττού
Απόπυρα – αναρχική συλλογικότητα στην Ηλιούπολη
Αναρχική συλλογικότητα Parekura
Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ SANAA TALEB
και σε όλες τις έγκλειστες μετανάστριες
στο κέντρο κράτησης Ελληνικού

Η Sanaa Taleb από το Μαρόκο είναι μια από τις δεκάδες έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού, όπου κρατείται για πάνω από 12 μήνες.
Η Sanaa εξαρχής διεκδίκησε την απελευθέρωσή της μετά την παρέλευση της 6μηνης κράτησης της, αντιστεκόμενη στο καθεστώς εξαίρεσης που εγκαινίασαν οι κρατικοί μηχανισμοί πάνω της. Σήκωσε κεφάλι και αντιστάθηκε μαζί με τις συγκρατούμενες της ενάντια στις άθλιες συνθήκες κράτησης στο κολαστήριο του Ελληνικού και τις εκδικητικές παρατάσεις εγκλεισμού τους, με πρόσφατο παράδειγμα την μαζική αποχή συσσιτίου τον περασμένο Νοέμβρη. Οι μηχανισμοί του κολαστηρίου ξερνάνε την εκδικητικότητά τους ενάντια στην αγωνιστική στάση της Sanaa Taleb όχι μόνο παρατείνοντας αυθαίρετα τον εγκλεισμό της και απορρίπτοντας τις αιτήσεις ασύλου, αλλά την 1η Μάρτη την σέρνουν στο δικαστήριο με αστείες ποινικές κατηγορίες επειδή έκανε το αυτονόητο: αρνήθηκε να συναινέσει και αντιστάθηκε στη βίαιη απέλασή της.
Θα παραμείνουμε αδιαπραγμάτευτα στο πλάι των αόρατων αυτής της κοινωνίας.
Δίπλα στις έγκλειστες μετανάστριες στο Ελληνικό αλλά και σε κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών ανά την επικράτεια. Οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία δεν χωράνε ούτε σε κέντρα κράτησης ούτε σε “κέντρα φιλοξενίας”. Χτίζουν καθημερινά την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό, τσακίζουν καθημερινά τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, υπερασπίζονται έμπρακτα την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων πέρα από σύνορα και φράχτες, «σημεία ελέγχου» και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η αλληλεγγύη παραμένει το πολύτιμο όπλο μας.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/2, 17.00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΛΟΓΗΡΩΝ (ΜΕΤΡΟ ΔΑΦΝΗΣ)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
ΤΡΙΤΗ 1/3, 9.00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΚΤIΡΙΟ 2

Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών απο τους πρόποδες του Υμηττού
Σύντροφοι-συντρόφισσες από Ηλιούπολη
Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη
sakana.espivblogs.net

Ενάντια στις πολεμικές επιχειρήσεις των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και για την Αλληλεγγύη στην Αντίσταση και Αυτοοργάνωση των Κουρδικών περιοχών

Εδώ και 15 χρόνια, το ριζοσπαστικό κουρδικό κίνημα, εγκαταλείποντας την ιδέα του σχηματισμού ενός ξεχωριστού νέου εθνικού κράτους, έχει διαμορφώσει ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα: το πείραμα της δημοκρατικής αυτονομίας. Σχηματίζοντας δημοκρατικά συμβούλια σε κάθε δήμο, προσπαθεί να διαμορφώσει μία συνομοσπονδία όλων των κουρδικών περιοχών. Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε με τη δημιουργία της ομοσπονδίας των τριών καντονιών στη βόρεια Συρία, το 2014, που απέκτησε ως σύμβολο την πολύμηνη ηρωική αντίσταση των Μονάδων Προστασίας του Λαού στην περιοχή της Ροζάβα.

Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, οι κηρύξεις αυτονομίας πολλών δήμων στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας σήμανε την κήρυξη ενός βίαιου και πολύνεκρου πολέμου από την πλευρά των τουρκικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων, ενώ παράλληλα έχουν κηρυχθεί πολυήμερες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε πολλές πόλεις. Σε αυτόν τον πόλεμο, οι δυνάμεις του κράτους βομβαρδίζουν τις πόλεις με κανόνια, τανκς, ελικόπτερα, κατεδαφίζουν σπίτια, καταστρέφουν ιστορικά μνημεία, σκοτώνουν κυρίως γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά, εκτελούν νέους και εκκενώνουν τις περιοχές κόβοντας νερό, ρεύμα και φυσικό αέριο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα βασικά είδη της καθημερινότητας λόγω των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Τα σχολεία είναι κλειστά, τα νοσοκομεία είναι υπό πολιορκία, και μάλιστα οι νεκροί δεν επιτρέπεται να ταφούν με αποτέλεσμα να μένουν πολλοί δολοφονημένοι στους δρόμους για μέρες.

Η άμεση εκδήλωση της έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης -σε όσους αγωνίζονται για έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ εθνοτήτων, φύλου, θρησκείας, χρώματος, για έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα έχουν τη ζωή τους στα χέρια τους μέσα από συμβουλιακές μορφές άμεσης δημοκρατίας- είναι βασική προτεραιότητα.

Για να μην αφήσουμε την περιοχή της Μεσογείου έρμαιο των γεωπολιτικών παιχνιδιών των μεγάλων αλλά και περιφερειακών δυνάμεων, που έχουν ήδη βάλει τις πολεμικές τους μηχανές να δουλεύουν, των θρησκευτικών φανατισμών και των εθνικισμών που οδηγούν τους λαούς σε αλληλοσφαγή.

Για να κάνουμε τη Μεσόγειο φωτεινό φάρο της Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Συγκέντρωση/Πορεία – Σάββατο 13 Φλεβάρη, 12 μ.μ. – Μοναστηράκι

Ελευθεριακές/Αναρχικές * Συνελεύσεις/Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης
από Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλο, Μυτιλήνη, Καλαμάτα, Τρίπολη, Χαλκίδα

Φωτογραφίες από την πορεία: